സാത്വികരായ നമ്പൂതിരിമാർ അവരുടെ ദൈനംദിന പൂജകൾക്കായി ശിവനെ പ്രതിഷ്ഠിച്ചു ഒരു ക്ഷേത്രം പണിതു . പൂജാവിധികളുടെ പ്രാധാന്യത്തിൽ ക്ഷേത്രം ദിവസേന വളർന്നു, കീഴക്കുളങ്ങര മഹാദേവക്ഷേത്രമായി പ്രസിദ്ധി നേടി. ആരാധകരുടെ എണ്ണവും ഐശ്വര്യവും വർധിച്ചതിൽ ഉമ്പിഴി ഗ്രാമക്കാർ അസൂയബാധിതരായി, അവരുടെ ക്ഷേത്രം എങ്ങിനേലും നശിപ്പിക്കേണം എന്ന ചിന്ത അവരിൽ വന്നു .

അന്ന് രാത്രിയിൽ പെരുന്നയിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഇല്ലങ്ങളിൽ ഒന്നായ ഇടമന ഇല്ലത്തെ പരമഭക്തനായ നമ്പൂതിരിക്കു വ്യത്യസ്തമായ ഒരു ആവേശം അനുഭവപ്പെട്ടു. ആരോടും ഒന്നും പറയാതെ, ആരും അറിയാതെ അദ്ദേഹം എങ്ങോട്ടോ യാത്രയായി. ഈ വാർത്തയറിഞ്ഞു അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ ഗ്രാമം നടുങ്ങി. നാട്ടുകാർ കുറേ അന്വേഷിച്ചെങ്കിലും ഒരു തെളിവും കിട്ടിയില്ല.

ഉമ്പിഴി ഗ്രാമക്കാരിൽ പ്രമാണിയായ ഏഴാന്തിപ്പട്ടേരി (ഒരു മഹാമാന്ത്രികൻ), അദ്ദേഹമാണ് ഈ ദുഷ്കൃത്യത്തിനുപിന്നിൽ എന്ന് എല്ലാവരും വിശ്വസിച്ചു.  ഇടമന നമ്പൂതിരി യാത്രയിലുടനീളം ലക്ഷ്യബോധമില്ലാതെ നടന്നുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു . ഇടയ്ക്കുകാണുന്ന ഏതെങ്കിലും ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ കയറും, അവിടെ നിന്നും ലഭിക്കുന്ന പ്രസാദം ഭക്ഷിക്കും, അന്തിയായാല്‍ അഭയവും ഏതെങ്കിലും ഒരു ക്ഷേത്രത്തിന്റെ കരിങ്കല്‍ത്തറയില്‍ തന്നെ. എന്നിരുന്നാലും ഒരുറച്ച വിശ്വാസമുണ്ടായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്, സംഹാരമൂര്‍ത്തിയായ മഹാദേവന്‍ തനിക്കു ഒരു വഴി കാട്ടി തരും എന്ന്. അദ്ദേഹം യാത്ര തുടര്‍ന്നു, ദീര്‍ഘമായ യാത്ര………!

നടന്നു നടന്നു എങ്ങിനെയോ ആ യാത്ര പഴനി മലയുടെ അടിവാരത്തിലെത്തി . പരിപാവനമായ ആ പ്രദേശം ദര്‍ശിച്ച മാത്രയില്‍ത്തന്നെ സ്ഥലകാലബോധമുണ്ടായി, അദ്ദേഹത്തിൻറെ ബുദ്ധി തെളിഞ്ഞു. ആ പുണ്യഭൂമിയിലെ തീർത്ഥജലത്തില്‍ മുങ്ങി കുളിച്ചു മലകയറി പഴനി ആണ്ടവന്റെ ദിവ്യവിഗ്രഹത്തിനു മുന്നില്‍ ചെന്നു സങ്കടമുണര്‍ത്തിച്ചും സാഷ്ടാംഗം നമസ്‌കാരം ചെയ്തും സർവശോകനാശകനായ ഭഗവാൻ മുരുകന്റെ കരുണാ കടാക്ഷത്തിനായപേക്ഷിച്ചു. അങ്ങനെഏതാനും നാളുകൾ ആ സന്നിധിയിൽ കഴിഞ്ഞു കൂടി.

ഒരുനാൾ ദീപാരാധന സമയത്തു ഭക്തിയിൽ ലയിച്ച ആ ഭക്തനു എന്തോ ഒരു വല്ലായ്മ അനുഭവപ്പെട്ടു, ക്ഷീണാധിക്യം കൊണ്ടു ഒന്നു കണ്ണടച്ചു. എത്രസമയം കഴിഞ്ഞു എന്ന് അറിയില്ല. ഞെട്ടി ഉണര്‍ന്നു ചുററുപാടും നോക്കി. കറുത്തിരുണ്ട അന്തരീക്ഷം മാത്രം. ഇരുട്ടിന്റെ കാഠിന്യം കൂടി വന്നു. ആ കണ്ണുകൾ പിന്നെയും അടഞ്ഞു. തന്റെ ഉള്ളംകണ്ണിൽ അദ്ദേഹം ഒരു ദിവ്യ രൂപത്തെ കണ്ടു . ഭസ്മാഭിഷിക്തമായ തിരുവുടൽ, ദിവ്യായുധമായ വേല്‍, രുദ്രാക്ഷമാലയോട് കൂടിയ മാറിടം, കോടി സൂര്യപ്രഭയോടുകൂടിയ തിരുമുഖം. ആ ദിവ്യ രൂപം അദ്ദേഹത്തിനോടായി ചൊല്ലി.

“ഭക്താ നിൻറെ ഗ്രാമ രക്ഷക്കായി എന്റെ ഒരു ക്ഷേത്രം സ്ഥാപിക്കുന്നതു ഉത്തമമാണു. തെക്കു കൊടുന്തുറ ആറ്റിൽ എന്റെ ഒരു വിഗ്രഹം ജലാധിവാസം ചെയുന്നുണ്ട്. അത് എടുത്തു പ്രതിഷ്‌ഠിച്ചു വിധിപോലെ ആരാധിച്ചാല്‍ നിങ്ങളുടെ  ആഗ്രഹം സാദ്ധ്യമാകും. ഇവിടെ വന്നു എന്നെ ആരാധിക്കുന്ന ഫലവും ലഭിക്കും.” ആ ശബ്‌ദം നിലച്ചു. നമ്പൂതിരി ആദ്യം അത്ഭുതസ്തബ്ധനായി ഇരുന്നു . കുറച്ചു നേരം കഴിഞ്ഞു സുബോധം വന്നപ്പോൾ സന്തോഷത്താൽ ആറാടി പഴനി മുരുകനെ ഉറക്കെ സ്തുതിച്ചു പോയി.

ഒരു കൂട്ടമാൾക്കാർ ആ സാഹസത്തിനു തയ്യാറായി. പത്തനംതിട്ട താലൂക്കില്‍, കൈപ്പട്ടൂറിനടുത്തു കൊടുന്തുറ എന്ന സ്ഥലം തേടി ഇടമന ഇല്ലത്തെ ഭക്തന്‍ നമ്പൂതിരിയും ഏതാനും നാട്ടുപ്രമാണിമാരും യാത്രയായി. പദയാത്ര കാടും മേടും കടന്നു നിശ്ചിതസ്ഥാനത്തെത്തി.

ഇടമന നമ്പൂതിരിയും സംഘവും വിഗ്രഹം തിരുവല്ലയിലെ വേങ്ങല്‍ എന്നസ്ഥലത്തുവരെ എത്തിച്ചു . പെരുന്നയില്‍ ശ്രീകോവില്‍ നിർമാണം പൂർത്തിയായതിനുശേഷമേ വിഗ്രഹം കൊണ്ട് പോകാൻ പറ്റൂ എന്നുള്ളതിനാൽ വേങ്ങലിൽ ഒരു ബാലാലയം നിർമിച്ചു, വിഗ്രഹം അവിടെ താത്കാലികമായി പ്രതിഷ്ഠിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു . നാട്ടുകാരുടെ പൂര്‍ണ്ണ സഹകരണത്തോടുകൂടി നിത്യ പൂജക്ക്‌ വേണ്ട ഏര്‍പ്പാടുകളും ചെയ്തു. അന്നു തിരുവല്ല ഉത്തമ ബ്രാഹ്മണരുടെ ഒരു ശക്തി കേന്ദ്രമായിരുന്നു . അതിനാൽ ഇക്കാര്യങ്ങൾ വളരെ വേഗത്തിൽത്തന്നെ നിര്‍വ്വഹിക്കുവാന്‍ സാധിച്ചു.

വേങ്ങലിൽ ഈ ബാലാലയ പ്രതിഷ്ഠ നടത്തിയ സ്ഥലത്തു ഇപ്പോൾ മനോഹരമായ ഒരു സുബ്രഹ്മണ്യസ്വാമി ക്ഷേത്രം ഉണ്ട് . കൊടുന്തുറ നിന്നും വിഗ്രഹം കൊണ്ടുവന്നപ്പോൾ ഭാവികാര്യങ്ങൾക്കു വേണ്ടി ചില ഏർപ്പാടുകൾ കൂടി ചെയ്യുവാന്‍ അന്നുപോയ ദീര്‍ഘവീക്ഷണ ചതുരരായ ബ്രാഹ്മണോത്തമന്മാർ മറന്നില്ല. ഉമ്പിഴി ഗ്രാമത്തിന്റെ എതിര്‍പ്പും ശത്രുതയും അവർക്കു വേണ്ടുവോളം അറിയാം. ബ്രാഹ്മണ മേധാവിത്വം ഏറിയിരുന്ന കാലം. ഏതാനും അശക്തരായ ബ്രാഹ്‌മണരുടെ താല്പര്യസംരക്ഷണത്തിനുവേണ്ടി ഒരു വലിയ വിഭാഗത്തെ വെറുപ്പിക്കാൻ ബുദ്ധിയുള്ള അവർ ഒരുങ്ങിയില്ല. അതുകൊണ്ടു കൊടുന്തുറനിന്നും വിഗ്രഹം കൊണ്ടുവന്നു പ്രതിഷ്ഠിച്ചാലും ക്ഷേത്രസംബന്ധമായ മററു കാര്യങ്ങൾ കൂടി നടക്കേണമല്ലോ,  അതിനാളില്ലാതെ വന്നാലോ എന്നീ കാര്യങ്ങളും പരിഗണിച്ചു. അതു അന്നത്തെ സാഹചര്യത്തില്‍ സംഭവിച്ചുകൂടായ്കയില്ല.

അന്നത്തെ ബ്രാഹ്മണോത്തമന്മാർ ഭാവി പ്രശ്നങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കി, വിഗ്രഹംകൊണ്ടു പോരുമ്പോൾ വാര്യരെയും രണ്ടു മാരാന്മാരെയും , രണ്ടു നായന്മാരേയും , ഏതാനും കമ്മാളന്മാരേയും, വിശേഷാല്‍ ഒരു നസ്രാണിയെയും കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്നു എന്നാണു പറയപ്പെടുന്നത്. പെരുംതൃക്കോവിൽ വാര്യരും, തോട്ടുപുറത്തു നായരും ആററുപുറത്തു നായരും, പ്ലാവേലി മാരാരും, കുത്തുകുലുങ്കല്‍ നസ്രാണിയും ഇങ്ങനെ കൊണ്ടുവരപ്പെട്ടവരാണു. ഇവിടെ കുത്തുകല്ലുങ്കല്‍കുടുംബക്കാര്‍ പെരുന്ന ക്ഷേത്രത്തില്‍നിന്നും ചില അവകാശങ്ങൾ ഈ അടുത്തകാലം വരെ വാങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു എന്നതു ഒരു വസ്തുതയാണ്. തികച്ചും സമുദായ സൗഹാർദ്ദത്തിന്റെ ഒരു വിശിഷ്‌ട മാതൃക.

വേങ്ങലിലെ ബാലാലയത്തിൽ നിന്നും സുബ്രഹ്മണ്യവിഗ്രഹം കൊണ്ടുവന്നതോടെ പെരുന്നയിൽ മനോഹരമായ ക്ഷേത്രം പണിതു. ഭക്തർ വീണ്ടുമവിടെ ആരാധന ആരംഭിച്ചു. ശത്രുസംഹാരമൂർത്തിയായ ഭഗവാൻ സുബ്രഹ്മണ്യനെ പെരുന്നയുടെ ദേശനാഥനായി ഭക്തജനങ്ങൾ സ്വീകരിച്ചു. ആദ്യ കാലത്തു ക്ഷേത്രത്തിനു ചെറിയ വട്ടശ്രീകോവിലായിരുന്നു. പിന്നീട്, കാലക്രമേണ ഭക്തരുടെ പ്രയത്‌നത്താലാണ്‌ ഇന്നുള്ള മഹിമയിലേക്കു ഉയർന്നത്.